ΑΣ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΑΙ
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ
Καθώς περπατώ μηχανικά , μια σπίθα που όπως φαίνεται ζει ακόμα στο άδειο βλέμμα μου,ξεφεύγει και στέκεται σε αυτό το σύνθημα σε κάποιο τοίχο του κέντρου της Αθήνας.
Αυτό το οπτικό ερέθισμα , είναι πολύ ισχυρό ,αφού δίνει την εντολή στα εγκεφαλικά μου κύτταρα, να αδρανοποιήσουν το τέλεια ρυθμισμένο, ρομποτικό μου βάδισμα.
Και σαν ξεκούρδιστο ανθρωπάκι, σταματώ απότομα εκεί που είμαι.
Εχω τα μάτια μου ανοιχτά ,όμως τώρα τα βάζω να δουν.
Ακίνητη ,κοιτάζω μπροστά, κάτω από αυτόν τον τοίχο, κομάται ένας άνθρωπος πάνω σε χαρτόκουτα,δίπλα του μια γυναίκα υπόσχεται γοητευτική εμφάνιση πουλώντας πάνω σε μια κουβέρτα χρώματα, αρώματα, ψεύτικα νύχια,ψεύτικα μαλλιά, ψεύτικα βλέφαρα...
Στα δεξιά μου ,δυο παιδιά,δυο ψυχές αγγέλων μέσα σε πληγωμένα σώματα, πίνουν παραμυθένια όνειρα και σιγοσβήνουν όρθια ,με την πλάτη στον τοίχο και γερμένα τα όμορφα κεφάλια τους.
Στα αριστερά μου μια παρέα αστυνομικών μιλάει και γελάει δυνατά και πιο πέρα μια μεγάλη γυναίκα τάζει με το βλέμμα της ερωτικές συγκινήσεις.
Στο βάθος,στη πλατεία ένα πολιτικό κόμμα στήνει μια αντιπολεμική γιορτή με σημαίες και τραγούδια, ενώ πριν κάμποσα χρόνια έστηνε εμφύλιους πολέμους
Και πίσω μου κορνάρει και σταματά το όχημα της GROUP 4, οι άντρες της ασφάλειας, φορτώνουν γρήγορα-γρήγορα κάτι μεγάλους σάκους...μα βέβαια, στέκομαι έξω από μια τράπεζα.
Το αποτέλεσμα του κερδοφόρου εμπορίου,του κάθε είδους εμπορίου,είναι μέσα στο σάκο....
Στην περιορισμένη μου περίμετρο έχει στηθεί ένα κομμάτι του παγκόσμιου παζαριού. Πάνω στον πάγκο θα βρεις όλα τα νέα αγαθά....επίγειο και άμεσο παράδεισο και παραισθήσεις ,χημικές ουσίες και πλαστικό που κάτι άλλο ήταν πριν και κάτι άλλο θα γίνει μετά, για να σου ντοπάρουν την ψυχολογία και να νομίζεις πως ξεφεύγεις από τη στημένη κόλαση ,ελπίδες ειρήνης και απειλές πολέμου ανάλογα τι σε βολεύει ,ανθρώπινα σώματα σε τιμή ευκαιρίας για να γίνετε αφεντικά και δούλοι,πρόθυμους υπηρέτες που για λίγα ψίχουλα ζητούν να εξυπηρετήσουν τα δικά σου συμφέροντα και τις δικές σου ανάγκες γιατί οι σάκκοι πρέπει να γεμίζουν, να γεμίζουν...
Η ασφάλεια που μου παρέχει η δική μου ατσαλάκωτη κοινωνική ταυτότητα,θα με παρηγορήσει για λίγο και θα βγω από αυτόν τον κύκλο για να μπω και πάλι στον δικό μου.
Εκ του ασφαλούς θα λυπηθώ και θα θυμώσω ξανά .Για να τελειώνω με τις τύψεις θα παραδεχτώ πως δεν αλλάζει τίποτα και θα παραμυθιαστώ ξανά, πως δεν είμαι μέσα στο νταραβέρι αυτό.
Ίσως σε κάποια άλλη διάσταση ,σε μια ώρα μηδέν του καθενός,να γίνουμε όλοι ίσοι μπροστά στο κοινό μας ανιδιοτελές αφεντικό.Αλλά μέχρι τότε θα είμαστε όλοι αγοραστές και πραματευτάδες, έμποροι και συγχρόνως εμπορεύματα, κάτω από τον ίδιο ουρανό.
ΚΑΙ
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ
Καθώς περπατώ μηχανικά , μια σπίθα που όπως φαίνεται ζει ακόμα στο άδειο βλέμμα μου,ξεφεύγει και στέκεται σε αυτό το σύνθημα σε κάποιο τοίχο του κέντρου της Αθήνας.
Αυτό το οπτικό ερέθισμα , είναι πολύ ισχυρό ,αφού δίνει την εντολή στα εγκεφαλικά μου κύτταρα, να αδρανοποιήσουν το τέλεια ρυθμισμένο, ρομποτικό μου βάδισμα.
Και σαν ξεκούρδιστο ανθρωπάκι, σταματώ απότομα εκεί που είμαι.
Εχω τα μάτια μου ανοιχτά ,όμως τώρα τα βάζω να δουν.
Ακίνητη ,κοιτάζω μπροστά, κάτω από αυτόν τον τοίχο, κομάται ένας άνθρωπος πάνω σε χαρτόκουτα,δίπλα του μια γυναίκα υπόσχεται γοητευτική εμφάνιση πουλώντας πάνω σε μια κουβέρτα χρώματα, αρώματα, ψεύτικα νύχια,ψεύτικα μαλλιά, ψεύτικα βλέφαρα...
Στα δεξιά μου ,δυο παιδιά,δυο ψυχές αγγέλων μέσα σε πληγωμένα σώματα, πίνουν παραμυθένια όνειρα και σιγοσβήνουν όρθια ,με την πλάτη στον τοίχο και γερμένα τα όμορφα κεφάλια τους.
Στα αριστερά μου μια παρέα αστυνομικών μιλάει και γελάει δυνατά και πιο πέρα μια μεγάλη γυναίκα τάζει με το βλέμμα της ερωτικές συγκινήσεις.
Στο βάθος,στη πλατεία ένα πολιτικό κόμμα στήνει μια αντιπολεμική γιορτή με σημαίες και τραγούδια, ενώ πριν κάμποσα χρόνια έστηνε εμφύλιους πολέμους
Και πίσω μου κορνάρει και σταματά το όχημα της GROUP 4, οι άντρες της ασφάλειας, φορτώνουν γρήγορα-γρήγορα κάτι μεγάλους σάκους...μα βέβαια, στέκομαι έξω από μια τράπεζα.
Το αποτέλεσμα του κερδοφόρου εμπορίου,του κάθε είδους εμπορίου,είναι μέσα στο σάκο....
Στην περιορισμένη μου περίμετρο έχει στηθεί ένα κομμάτι του παγκόσμιου παζαριού. Πάνω στον πάγκο θα βρεις όλα τα νέα αγαθά....επίγειο και άμεσο παράδεισο και παραισθήσεις ,χημικές ουσίες και πλαστικό που κάτι άλλο ήταν πριν και κάτι άλλο θα γίνει μετά, για να σου ντοπάρουν την ψυχολογία και να νομίζεις πως ξεφεύγεις από τη στημένη κόλαση ,ελπίδες ειρήνης και απειλές πολέμου ανάλογα τι σε βολεύει ,ανθρώπινα σώματα σε τιμή ευκαιρίας για να γίνετε αφεντικά και δούλοι,πρόθυμους υπηρέτες που για λίγα ψίχουλα ζητούν να εξυπηρετήσουν τα δικά σου συμφέροντα και τις δικές σου ανάγκες γιατί οι σάκκοι πρέπει να γεμίζουν, να γεμίζουν...
Η ασφάλεια που μου παρέχει η δική μου ατσαλάκωτη κοινωνική ταυτότητα,θα με παρηγορήσει για λίγο και θα βγω από αυτόν τον κύκλο για να μπω και πάλι στον δικό μου.
Εκ του ασφαλούς θα λυπηθώ και θα θυμώσω ξανά .Για να τελειώνω με τις τύψεις θα παραδεχτώ πως δεν αλλάζει τίποτα και θα παραμυθιαστώ ξανά, πως δεν είμαι μέσα στο νταραβέρι αυτό.
Ίσως σε κάποια άλλη διάσταση ,σε μια ώρα μηδέν του καθενός,να γίνουμε όλοι ίσοι μπροστά στο κοινό μας ανιδιοτελές αφεντικό.Αλλά μέχρι τότε θα είμαστε όλοι αγοραστές και πραματευτάδες, έμποροι και συγχρόνως εμπορεύματα, κάτω από τον ίδιο ουρανό.
